شيوه‌نامه نگارش مقاله

1. شرايط علمي

- مقاله بايد نتيجة تحقيقات نويسنده يا نويسندگان و داراي اصالت و نوآوري باشد.

- مقاله نبايد در همايش و نشرية ديگري منتشر شده باشد و تا اتمام داوري نيز نبايد به مجله و يا همايش ديگري فرستاده شود.

- در نگارش مقاله بايد روش تحقيق علمي رعايت و از منابع معتبر و اصيل استفاده شود.

- پذيرش علمي مقاله پس از تأييد هيئت داوران به آگاهي نويسنده خواهد رسيد.

2. شرايط نگارش

- مسئوليت مطالب و محتواي مقاله بر عهدة نويسنده/ نويسندگان است.

- مقاله نبايد از ۲۰ صفحة استاندارد (A₄) نشريه بيشتر باشد (6500 تا 7200 واژه).

- ارسال مقاله تنها از طريق سامانة همايش  به نشاني

  http://sehk2023.scu.ac.ir

 امکان­پذير است (براي اين کار ابتدا بايد در سامانه، «ثبت‌نام» و سپس از طريق گزينة «ورود» مقاله خود را ارسال کنید).

- عناوين جدول­ها با ذکر شماره در بالا و تصاوير، نقشه­ ها، طرح­ها و نمودارها با ذکر شماره (توضيحات و ذکر منبع) در زير آورده شود.

 2-1. اجزاي مقاله

- عنوان: عبارت از نام کلّي مقاله که گويا و بيانگر محتواي مقاله است.

- مشخصات نويسنده: شاملِ نام و نام­ خانوادگي، مرتبة علمي، رشتة تحصيلي، دانشگاه محل تدريس يا تحصيل، رايانامه.

- چکيده: شرح جامعي از مقاله با واژه ­هاي محدود شامل بيان مسئله، هدف، روش تحقيق، يافته­ هاي پژوهش و نتيجه‌گيري (تعداد واژه ­هاي چکيده بايد بين 200- 250 واژه) باشد.

- کليدواژه: شامل پنج تا هفت واژه  تخصصي است که  اهميت آن در متن مقاله بيش از ساير واژه‌هاست.

- مقدمه: شامل طرح مسئلة اصلي و هدف پژوهش است؛ در اين بخش بايد به اجمال، پيشينة پژوهشي در حيطة مسئلة مورد­نظر، روش بررسي و پرسش­هاي پژوهش مطرح شود.

- پيکرة اصلي: عبارت از متن اصلي مقاله، مباني نظري، بحث و تحليل، تقسيم‌بندي‌هاي محتوايي و... است.

- نتيجه‌: شامل نتايج منطقي و مفيد مقاله که برآمده از بحث اصلي مقاله است.

- پي­نوشت: در صورت وجود توضيحات ضروري پس از نتيجه مي­ آيد.

-  منابع:  ارجاعات مقاله بر مبناي شيوه­نامة APA تنظيم شود.

- چکيدة انگليسي: چکيدة انگليسي بايد عيناً ترجمة چکيدة فارسي باشد و در انتهاي مقاله قرارگيرد.

2-2. شيوة تنظيم متن

- مقاله بايد بر صفحة کاغذ (A₄) ­، با قلم (فونت) «ب نازنين 13» (B Nazanin 13)، فاصله بين خطوط 5/1 و در محيط واژه‌‌پرداز 2007 (word 2007) نوشته شده باشد.

-  پانويس‌‌هاي فارسي با قلم B Nazanin 11 و پانويس‌هاي لاتين با قلم  Times New Roman11 نوشته شود.

-   ابتداي هر بند، با نيم سانتي­متر تورفتگي شروع شود.

- نقل ­قول­هاي مستقيم، جدا از متن اصلي و با يک سانتي­متر تورفتگي از هر طرف و با همان قلم، ولي با اندازة 11 نوشته شود.

- معادل لاتين واژه‌هاي تخصصي مهم و نام افراد کمتر شناخته‌شده با قلم Times New Roman در اندازة 11 به صورت پانوشت درج ­شود.

- تيترها بايد با يک سطر سفيد از متن قبلي جدا و سياه (بولد) نوشته شوند.

- زيربخش‌هاي هر مقاله نبايد از سه لايه تجاوز کند؛ مثال: 3-1-4. که بيانگر زير بخشي از بخش سوم مقاله است.

- چنانچه نويسنده يا نويسندگان در تهية مقاله از منابع مالي سازمان يا نهادهاي خاصي استفاده کرده­اند، در پي‌نوشت به اين مطلب اشاره شود.

 3. شيوة ارجاع به منابع

منابع مورد استفاده، به‌ترتيب الفباي نام نويسندگان در پايان مقاله و مطابق با شيوه‌نامهAPA Citation Style تنظيم شود. به‌طور مثال:

3-1. ارجاع داخل متن مقاله

-  نام­ خانوادگي نويسنده، تاريخ نشر اثر: صفحه يا صفحات.  مثال: (ملائي تواني، 1388: 26).

نکته: اگر کتاب داراي چند جلد باشد، شماره جلد در منبع درون متني بدين شکل خواهد بود: (کرزن، 1363، ج 3: 615).

-  درصورتي ‌که به دو يا چند اثر چاپ‌شده از يک مؤلّف در يک سال ارجاع داده شود، لازم است ابتدا در منابع پاياني، با نوشتن «الف»، «ب» و... در کنار سال چاپ، آنها را از هم متمايز کنيد و سپس در منابع داخلي، بعد از نام‌خانوادگي مؤلّف، سال چاپ به همراه «الف»، «ب» يا... نوشته شود؛ براي مثال (زرين­کوب، 1368 الف: 26)

-  ارجاع به اسناد تاريخي: (عنوان سند، شمارة سند: برگ)

-  نقل­ قول مستقيم بايد داخل گيومه قيد شود و نشاني آن به­ترتيب گفته‌شده، داخل پرانتز قرارگيرد.

 3-2. ارجاع پاياني (منابع)

3-2-1. ارجاع به کتاب

ـ نام‌خانوادگي نويسنده، نام. (سال).  عنوان کتاب (به صورت ايتاليک ايرانيک).  نام و نام­خانوادگي مترجم يا مصحّح. محل نشر: نام ناشر. شماره چاپ. جلد.  مانند:

ملائي تواني، عليرضا. (1388). درآمدي بر روش پژوهش در تاريخ. تهران: نشر ني. چاپ سوم.

 3-2-2.  ارجاع به مقاله

ـ  نام خانوادگي نويسنده، نام. )سال). «عنوان مقاله». نام مترجم .نام نشريه (به صورت ايتاليک ايرانيک). دوره نشريه. شماره نشريه. شماره صفحات مربوط به مقاله. مانند:

شاکر، مصطفي؛ اسماعيلي، مهران. (1380). «تاريخ‌نگاري از عهد جاهلي تا دوره اسلامي». ترجمه مهران اسماعيلي. فصلنامه پژوهش در آيينه تاريخ. سال اول. شماره 3. ص 13-38

3-2-3. ارجاع به پايان­نامه

ـ نام ­خانوادگي، نام. (سال). عنوان رساله. مقطع دفاع شده. نام دانشگاه و دانشکده. مانند:

عادلي اسفنجاني، معصومه. (1389). بررسي وضعيت تنظيم و توصيف اسناد آرشيوي در معاونت سازمان اسناد و کتابخانه ملي جمهوري اسلامي ايران از آغاز تاکنون. پايان نامة کارشناسي ارشد. دانشگاه الزهرا (س).

4. نکات ديگر دربارة ارجاعات و منابع

- ارجاعات مندرج در مقاله،‌ بايد مستند و مبتني بر منابع باشد و کوشش شود از معتبرترين منابع استفاده شود.

-  هر توضيح اضافي ديگري غير از ارجاع به منابع، در پي­نوشت ذکر شود.

- منابع مقاله به صورت الفبايي و براساسِ نام خانوادگي مؤلف تنظيم مي­شود.

- منابعي که در پايان مقاله ذکر مي­شود، بايد همان منابعي باشد که در داخل متن استفاده شده است؛ از­اين­رو، اگر منبعي تنها در پايان مقاله ذکر شود، امّا در متن بدان ارجاع داده نشده باشد، بايد از منابع پاياني حذف شود.

- در فهرست منابع ابتدا منابع فارسي و عربي و سپس منابع لاتين آورده شود.  فهرست مقالات و اسناد نبايد از فهرست کتاب­ها جدا نوشته شود.

 5. علائم اختصاري

هـ.ش: هجري شمسي          هـ.ق: هجري قمري        

ق.م: قبل از ميلاد               م.: ميلادي

همان: منبع پيشين             همان­جا: همان منبع، همان جلد و همان صفحه